was een tijdelijk meesterwerk van Observatorium.
Een zigzag brug 12 jaren wachtend op de rivier.

Warten auf den Fluß van Observatorium was voor mij een tijdperk. Ik was vanaf het begin bij de bouw van de tweede versie aanwezig, had alle steenschotten in de handen gehad, op hun plek gelegd, vast geschroefd, schoongespoten met hoge druk. Ik was de brug achterna gevaren naar het Ruhrgebied, ik was haar Herbergsmutter in de zomers van 2016 en 2017, was haar hoeder en zeer in de ban van haar schoonheid, van de geniale eenvoud, en van heel haar wezen.

Mijn scheepje lag op een steenworp afstand.
Die herfst, winter en lente bleef ik daar aan dat kanaal en schilderde in de keuken waar ik die eerste zomer de sterren van de hemel kookte 6 Trompe l’oeils voor de zes blind afgetimmerde ramen van de brug.